// Yine ah-u figan elinde dilim
uçurdular kanadımı başka şehirlere...//

Son bakışın hatırımda kalan
bir dağın mor gölgesi
bütünü kırgın ve eksik ulaşılmayan
Bir de iki yol
biri dağılmış sözlerin rüzgarı
diğeri nakışlanmış mendil arası gözyaşları

Ey arz-ı cemal..!
Sen gideli çağlamaz dereler
öksüz su kuşları
keder keder üstüne
harab-ı abad gönlüm
boynu buruk kalemimin
kurudu susak, dağ servilerim
bil ki sen yoksan sedası, sefası da yok ömrümün

Sen yüzümün gül suyu
sinemi delen gümüşten mızrak
ruha üfleyen balay-ı bülend
ah anber-i efşan..!
Güne gülenim
yelesi aslan, kurt pençelim
mutlu musun uzak diyarların zindan karanlığında söyle
bir anlık gaflet saysan da sen beni
ben ki ömür bildim cesedime seni

Göğüs kemendimin ince sızısı
can parem
sanma seni unutuşlara erteledim
sen gideli hiç dinmez baran-ı riz gözlerim
ah bu sancılı bedbin hallerimin dili yok ki söylesin kalemim
kaç kez sığdıramadım seni imgelere bilsen
ah hüznümü görsen,ah efganımı duysan

Bana siyah yalnızlıklar bahşeden sevdiğim şule
bitti mi bu hikaye,silindi mi hatırat
ki albasan sevinçlerimi toplayıp da gittin
söyle kim suçlu, kim haklı şimdi
bar-ı giran can,altından kalkamam
ölümde sunsa Azrail söyle..!

Ey keman-ı dar..!
Çekme mahşere dek sinemde kalsın ateşli okun
bak hummalı bir aşk sardı asumanı
kırıldı hakikatin aks-i sedası yer gök inliyor ağyar elinden

Ey ahu-yi simin..!
Gel de iyileşsin aşk çürüklerim
ölürsem de ben öleyim cana, sen binlerce yaşa...