Bir kelebek ömrü kadar
Bu aşktan geriye
Şimdi ne kaldı?
Değil, kaçamak bir öpüş bile
Adını, kimsenin gitmediği kıyılardaki
Dokunulmamış ıslak kumlara yazdım
Hırçın dalgalar alıp götürsün diye

Ne kaldı bu aşktan geriye
Şimdi ne kaldı?
Değil, unutulmuş bir bakış bile
Gözlerini gece vardiyalarının uzun
Karanlık duvarlarında büyüttüm
Işığın ipek saçaklara vursun diye

Ne kaldı bu aşktan geriye
Şimdi ne kaldı?
Değil, umut verici bir söz bile
Kör kuyulara atılan taşlar gibi
Sesim parçalandı suskunluğunda uçurumların
Yüzünün hoyrat rüzgârlarını öpe öpe

Ne kaldı bu aşktan geriye
Şimdi ne kaldı?
Değil, hayali sevişmelerin burukluğu bile
Solgun yüzünü gecekondu dumanlarına çizdim
Ürkek kırlangıç kanatlarına sevgini
Hüzünlü anılardan kaça kaça

Ne kaldı bir aşkın yumuşak yağmurundan geriye
Şimdi ne kaldı?
Değil, küçücük bir damla bile
Gizli birkaç hıçkırık yalvarır sanki:
- Ne olur uyan şu saatte, düşün ve özle beni...
Ne kadar çaresizdir ama
Yalnızlığı yüzlerce tırnak düğümü tezgâhlarda
Terli avuçlarımın o bakırsı saçlarına özlemi


İlhan Büyükcebeci