sonbahar dedikleri mevsimi;
şimdi anlıyorum ben sevgili...

güneşli havada ıslanmakmış ya meğer sonbahar...
yemyeşilken daha yavaş yavaş düşermiş dalından yapraklar...
geceleri ağlayıp;
tükenirmişssin azar azar...

benim SONBAHAR(IM);
yazımın ortasında karakışları yaşatan adamım
yoruldu yüreğim aşkına figandan
sarardı soldu genliğim düşüyor avuçlarımdan...

aşkının zulmünden,
arşı alaya dualar yücelttim;
sabır sabır diyip secdelere eğildim...

ömrümden düşen her yaprak;
soğuttu sonbaharlardan beni...
aşkında yazı özlemenin acısıyla
satırlara vurdum kendimi...
kıyısı yokmu bu aşkın sevgili;
yok mu bu gönül fırtınamın sakinliği...

yazmakla bitmeyen bi ayaz vurdu yüreğime...
yüreğim sevdana sarıldıkça üşüme geldi içime...
tut elimden savur sonbahar(ım)a beni...
ne rüzgarın değsin yüreğime,
ne yapraklarım sana sararsın yazın ortasında bile...
bu aşk düşerse yüreğimden;
hiç bi bahar yeşertmez,söküp atarım seni içimden...
ya sev...
ya da sev...
ömrümün sonbahara takati kalmadı sevgili...
ben beklerim de aşkı hakkıyla yaşamanı yar
"EL İNTİZAR EŞEDDÜ MİNEN-NAR"

^cENNET kUŞU^