anne
gurbetin en acısıda;kokunun eksikliği sanki...


bugün gurbetin;beşinci yılı anne...
içimi alan sancı;
buruk bi hayale bırakıyor beni hayata karşı
sahte gülüşler ve sahte tebessümler teslim aldı simamı...
özledim;herşeyden herkesten çok özledim anne seni...

hiç tanımadığım bi şehirdeyim şimdi;
ne insanları tanıyorum;
nede bu sokaklar,beni büyüttüğün sokakları andırıyor...
yabancıyım bu şehre,
sensizliğin bana yabancı olduğu kadar yabancıyım...
çok ayrılık gördüm bilirsin,
sevdalar yaşadı gönlüm ve bilirsin yenik düştühep ömrüm ...

yoksun anne...
bi sevdaya bi ömür verdim haberin yok...
bi ömre neler sığdırdı yavrun görmedin...
her telefonda nasılsın dedin;
iyiyim dedim...
ilaçlarını al aksatma dedin;
yawrunun dermanı ellerin yavrusunda kaldı bilmedin...


şimdilerde en çokta ben ağlarken;
sesime gelişlerini özledim...
bu hayatta bana en çok senin yanışını ve birde gözyaşıma göz yaşını katışını özledim....
ve gördümki ben bu hayatta bi defa ölmedim


duysan kızarsın biliyorum...
hasta olacaksın üzülme dersin...
ben çok üzülüyorum anne...
yoksun diye...
sana uzak bi şehirde ağlayışlarımı duyan yok diye çok üzülüyorum...

kimse senin kadar yanmıyor bana...
kimse senin kadar ağlamıyor...
özledim anne...
kokunu...
"yavrum"diyişini özledim...

beni affet,kıyamadığın saçlarımı çok yoldum anne...
sana benzeyen gözlerimi çok ağlattım...
ve en çokta kalbimi çok acıttım...

YANIMDA YOKSUN ANNE

"seni çok özledim"


^cENNET kUŞU^