Sen giderken;
Ben birdaha iflah olamam diyordum dostlara…
Bu ayrılık beni yerden yere vururda dönüşü bile kaldıramaz diyordum ayağa…


Yıllar geçti gittiğin günün üzerinden;
Kalktım ayağa,
Dimdik durmayıda öğrendim;
Geceleri uyumayıda…
Öğrendim ezberimde artık gitiğin…
Sevmediğin…
ve Bittiğin…

Şimdilerde tek bişey düşünüyorum,
Ömrümün hüsranı bi vefasızın zehirden acı sözleri mi olacaktı
içime attığın bi avuç ateş mi olacaktı yokluğunun bedeli...
darmadağınık hayaller mi olacaktı yazdığın masalın son sözleri...
kurcalama artık sakladım ben bu yarayı...
dağıtığın gibi kalsın bırak artık vefasızlığın peşini…
yıllar geçti;
unuttum gözlerini,
yüzünü unuttum,
bi sesin eskimedi kulağımda,
bi vefasızlıkların ilk günki bıraktığın nefretle solumda
ben böylesi acıyı yalnızca filmlerde izlerdim
sen öyle bi film yazdın ki ;
izlerken halime ağlayanlara yine ben içlendim…

yoksun diye uykuyu gözlerime haram kıldığım günlerde;
herkes beni uykuyu çok seviyor olarak tanırdı;
oysa ben ne uykuyu severdim nede karanlıkları.
Okusaydı elalem şu satırları birkez
Görürdü ozaman gecelere sığdırdığım nefretin,
sabahlara affı küs uyandırdığını…
bu nefret hiçbir zaman affettirmeycek çünkü vefasızlıklarını içimde,
çünkü birdaha hiç sen sen olmayacaksın yüreğimde
çünkü hiç bi şiir nefret konuşunun dışına çıkmayacak…
çünkü senin yüreğin birdaha yüreğime helal olmayacak….

Şimdi git;
Yine tesellin yüreğindeki aynı sesle farklı yürek olsun…
Dilerim bendeki ömrün artık sadece satırlarda solsun….
SENİNDE BAŞKA CANLARI ŞİİRLERDE ÖLDÜRMENİN ACISINI HİSSETMENDİLEĞİYLE^



sende şiirlerde sol....

^cENNET kUŞU^