Eskisi gibi değil artık sonbahar,
Ne ayları ne yağmurları.
Hani o Eylül,
Nerede Ekim Kasım.
Dün bahçedeki salıncağı kaldırdım,
Birlikte oturduğumuz masayıda.
Garajda bir şemsiye gördüm kırmızı,
Aklıma geldin birden bire.
Elime alıp uzun uzun baktım,
Bir kaç kez açıp kapattım.
Eski yerine bıraktım öylece,
Hani olur ya gelirsen belki kullanırsın.
Eski Eylüler beni üşütmezdi,
Şimdi üşüyorum bilsen,
Dokunamadığım uzakta bir ateş gibisin.
Kasımda aşk başkadır derler inanmıyorum,
Bizim için Eylül başkadır.
Eylül tüm ayları içinde taşır,
Tüm renkleri,
Tüm sevdaları.
Birde ben seni Eylüle benzetirim,
Yaprakların sararmasını,
Kızarmasını.
Eylül ellerin gibidir senin,
Eylül göz bebeklerin gibidir.
Saçların gibidir Eylül darmadağınık.
Bahçede gezerken en çok sevdiğin gülü gördüm,
Okşadım yapraklarını,
Sana dokunur gibi.
Hüzünlü sanki bu aralar,
Sanki yokluğunu anlamış gibi.
Bir sonbaharı daha gönderiyoruz ömrümüzden,
Tabiki biraz sitem var,
Biraz hüzün.
Diyorum ya eski sonbaharlar farklıydı.
El ele kol kola gezerdik,
Bir çorbacıda çorba içer martılara simit atardık,
Karşıya giden motorlara biner kız kulesini selamlardık.
Bu aralar ne çok yalnızım,
İşim gücümde yok,
Bu aralar seni sevmekle meşgulüm,
Kış geldi geliyor,
Odun kömür derdi
Birde senin özlemin.
Simdi o kadar gidesim var ki kendime ama ben nerdeyim.
Sen
Sen Neredesin ki.
İyi bak kendine olur mu,
Özlersen iki satır yazmayı unutma,
Bu aralar telefonlarda çalışmıyor,
Sesinden uzun zamandır mahrumum.
Yinede iyi ol,
Sen orada arada bir gülümse olur mu,
Ben buradan gülüşlerinden öperim.____Ş.CyILMAZ/02.11.2014