Yağmur mevsimine gelmiş çatmıştık,
Arada bir güneş görünse de,
Günlerin çoğu yağmurlu geçiyordu.
O gün ayrılırken sözlenmiş tik,
Yarın yağmur yağarsa birlikte ıslanacak tık.
Öğlene doğru onu almaya gittim,
Pencerede bekliyordu,
İki dakika sonra yanımdaydı,
Ve inceden bir yağmur Yağıyordu.
Koluma girdi,
Yağmur yağıyordu.
Saçak altlarında duranlar,
Şaşkın şaşkın bizi izliyordu.
Sırılsıklam olmuştuk ikimizde.
Sonra koşmaya başladık,
Gelip boynuma sarılmasımı,
Ayakları yerden kesilmişti
Belinden sıkıca tutuyordum,
O etrafımda dönüyordu.
Ve biliyordum bu mutluluktu,
Sevgiydi aşktı.
Üşüdüğünü hissettim,
Eve döndüğümüzde üşümüştü.
Saçlarını kuruladım,
Kucağımda sanki kayıp olmuştu.
Bu özlemdi.
Ona bir çay yaptım bitkilerden,
Biliyordum yarın burnu akacaktı.
Ayrılırken öpmedim bile,
Aklıma da gelmedi sadece sarıldık.
Ertesi gün ona gittim,
Camda elinde mendil görünce,
Burnun aktığını anladım,
El sallayıp geri döndüm.
Şimdi ne zaman bardaktan boşalırcasına yağmur yağsa,
Aklıma gelir.
Ya burnu tıkanmıştır,
Ya da burnu akıyordur.
Dedim ya,
Yağmur mevsimiydi,
Ve aşk,
Yağmuru dinlemiyordu..____Ş.CyILMAZ/Şiir Baba/13.11.2014--(Gelincik kırmızısı)