katbekat sensizlik giyiyorum
yine de ısınamıyorum
bu ne soğukluktur esiyor senden taraf
bu ne yokluktur giyiniyorum ömrüm hep araf...

bugün sensizliğimin ikinci günü
sanki iki ömür geçmiş
her günü bir ömür ve bin acı
yok bunun ilacı
tek sensin bu kalbin miracı
geldiğin her gün bin ömre bedel olacak
gittiğin her gün bir ömre bedel...

çentik atıyorum yüreğime
’seninle ilgili önyargılarım var’ dediğin her gün için
yaramı daha da derinleştiriyorum inadına
adın çıkıyor her kesikte varıyorum tadına
daha da kesiyorum sana giden damarımı
sen akıyor oluk oluk kan diye

bu mısralar resmimdir benim
dizdikçe dizeleri yüreğim sızlar
göz yaşım akar bentler arasında
ritmim bozulur bir an ahengim yiter
sensiz bu can nereye kadar gider
her günü ayrı beter gel artık yeter

seviyorsan gel acıyorsan gel her türlü gel
sen gittin diye kahroluyorum anbean
sen geldin diye mutlu oluyorum her an
senin gidişinden çok gelişini seviyorum
elimde bir demet papatya seni bekliyorum


hava buz gibi sensizlik kesiyor
içim dışım donuyor
ayrılık yüklü bulutlar başımda dolaşıyor
yağmur değil hüzün döküyor kurulanamıyorum

sana seviyorlar biriktirdim
dudaklarım kurudu kalbim doldu
gel de al emanetini
sana özlemler sakladım
sözlerim bitti gözlerim doldu
gel de al terkini


içimi donat varlığınla rengarenk bir bahçe yarat
yeni bir yaşam bahşet ömrüme biraz sen kat
çok mu zor kırmak prangalarını
sevdaya dair angaryalarını atmak çok mu zor
ayrılık cehennemden bir kor
sensizlik her an çok pis kor

dağıt başımdaki sensizlik dumanını
çek beni bir nefeste kaçak sigara gibi dolayım içine
kalp tiryakinim hem
dudak tiryakin değil