Hkaraşahin abimize, o Munzur rüzgarı sesini şiire giydirdiği için minnettarız


...




bir deniz’dir ki alabora söner feneri
zahimdar direnişte büyümedi yirmi dört
iyileşmez bir ananın kana’yan yarası (Meltem Kınıc)
aydınlık bırakır kendini karanlığın koynuna
yine kararır bu şehrin yasaklı sokakları

ağır aksak bir varoluş türküsüdür
dağların heybetinden kentlerin yüzüne (Bülent Aslan)
üç deli fişek,üç can,üç susmaz
gelir bir şafak ellerinde hürriyetle


bir yusuf’tur ki gözleri yaşamın baharında kapanan
umut ağacını büyütürken hayatının baharına
boynuna takılan urganla darağacı filizlenen (Meltem Kınıc)
münzevi bir sessizliktir yankılanan ölüm kulağına
sızar bir yusuf anasının yüreğine fütursuzca
zifiri kütüm geceler

eylem adımlı düşler tertiplenir
bağımsız tüm insanlara tabiatla sunar (Bülent Aslan)
korkusuz bir mavzerdir altı gözün bakması
dağılır çark,yepyeni bir ülke olur


hüseyin’im sesine ses olacak derman yok dilimde
hangi kelime âhvalim ki
kim soracak hesabın sonunu
bir zamanlar yigitler vardı diyecekler (Meltem Kınıc)
şimdi devrimciliğin ütopyasında berduş yürekler
ve deyin ki
önce sevdiğine sonra vatanına feda etti kendini
sonrada annesinin göz yaşlarıyla yıkadılar bedenini
ürkütmeyin hüseyin’imi..

ölmez yüreğinde vatan sevenler
çarmığa çekilmiş bir sabır gülmeleri (Bülent Aslan)
ipe bakıp dik duran ruhların sevdası
alnı ak üç bahar toplamış gündür bıraktıkları

...


Bülent Aslan&Meltem Kınıc