başını çokluğa soktu
vay
bu işin sonu bir alev mi yoksa
olabilir demeden önce sayılmamız isteniyor
oyalayıp ağzımızı
yüzümüzü duvara döneceğiz

derken kalbini içtenlikle yerlere eğen
paspas kılıklı garibanlar geçti
üç beş karton naylon ve teneke
çuvala girdikçe sevindiler

havale istedim
canım sıkılıyor falan dedim kendi kendime
buldum
bir aralık istiyorum
kimsenin duymadığı bir anı
koynuma sokup kendimle
alay etmek istiyorum

sonra eski şarkıları düşündüm
bir hayli eski
sığ alfabelerin içinde dönüp duran
la ile başlayıp la ile biten
bütün sıkılgan geceleri
geceler
öylesine uzattılar ki sabahı

ben artık burada kimse değilim
yanımdan önümden ve arkamdan
ve üstümden geçerken bir an
baktığınız hayatların son bulması
geçen bulut
düşen yaprak ve yakamozlar
ne çabuk üzülüyor biterken insan

hala bir merdiven heyecanı yaşamak
ikişer üçer atlamak göğe
ayaklarını hissedip birazcık nefes
almak gibi
kapıların açıldığını düşünüp
kollarınızda yalnızlığımı unutmak
dikip gözlerimi gözlerinize
aşk şarkıları söylemek
ne güzel.