gözlerini açtığında bulut değil
bir his
ürperen varlığa oyun farkında olmak
uzatmak olduğunu olacağından fazla
tekrarlarını yutkunup mevsimlerin

deniz ve sahil
ve yapraklar düşer yazlar bitince
yarası sızlayan dalların esintileridir
kanatlarında uyuyan harabeler

geleceğin rüzgarına girince
bilir misiniz kaçabilmeyi geçmişe
ve hatırlamayı
öpülürken yağmurların sesiyle

yollara ve köprülere anlam katan
aramıza karışan nehir
nehirler ve ışıklarında şarkılarını dinlediğimiz
serin dağ göllerinin mavi balıkları
nasıl anlatılır bu his
bir sis gibi sızarken gecelerden sabaha
nasıl anlatabilirdik
berrak ellerini birleştiren güneşin
eski bir karanlığı eşelemekten yorulduğunu

korkular
korku dolu yarınlar
baharlar
biten baharlar
ve kirlenen yüzümüz
dönüp baktığımızda sevgisinden utanan
bir anı yokuşu değil sevinçler
beyaz kar tanelerinin karışması kararan suya.