Hadi gülümse
Aldırma gençliğine
Aldırma sessizliğe
Yalnızlığına aldırma
Hadi gülümse

Rengarenk resimler
Yağmurlu resimler
Sarmaş-dolaş resimler
Turuncu yapraklar dallarda
Bir şemsiye var
ve düş rengi bulutlar da

Karanlık sokak lambaları
Ürkmüş kediler evet doğru
Çirkin ve korkunç
Tiksinti veren kediler
Sevenler sevilenler
Hadi aldırma gülümse

Ağır bir sessizlik
Ağır bir gece
Ağır bir roman var
İçimde yankılanan
Ağır ürkütücü
Bir kedi sesi
ve şark illerden esen
Kafası karışık rüzgarlar

Kendi beddualarına yenilmiş
Kaybolmuş silinmiş
Sevilmiş mısralar
Karanlık yalnızlıklar da var
Korkuyorum
İçimde saklanan bir çocuk var
Islanmış, sırıl-sıklam, ağlayan
Düşlerini kaybetmiş aptal bir çocuk
Filozofların terk ettiği
Bir diyarda yalnız kalmış
Bu karanlık
Nietzsche’yi de öldürmüş
İroni gibi değil mi?
Yani tanrısı gibi
Hadi aldırma gülümse

Israr et
Hatta belki isyan
Sev
Unut gitsin hatırlamaya çalıştıklarını
Tüm bildiklerini unut
Hatırlama on yaşından sonrasını
Aldırma mani ol konuşanlara da
Korkma
Evet kimseye değil
Kendime diyorum
Utanma
Aldırma aldırma
Hadi aldırma gülümse
Gülümse gülümse
Aldırma