Yerin merkezine paralel, düşlerime asal mavilikler çiziliyor.
Kimisinde adım yeşil üstelik...
Tüm renklerin katiliyim bir ikisinde
Adımı Noir koymuşlar uygarlığa düşman diye...
Halbuki kardeştik ocak söndüren on ikiyle
Kuyucakta kol kola umut dolu şiirler yazıyoruz.

Ah bu ben!
Hep yenilgilere paralel kurbanlık çoban.
Kendimi kavalsız güdüyorum... Ne acayip.
Dünden önceki yarın, Krala küfürler savurmuştum... Hatırlar mısın?
Kafamda obsidyen ekmek teknesi... Kuşları selamlıyorum bu yüzden.
Bu yüzden eski zigguratı da bir türlü yıkamadım.
Olsun, yine de obsidyen aynalarda paralel şiirler yazıyoruz...

Trump’ın asla giremeyeceği bir düşteyim.
Karşımızda Kral, gülümsüyor. Ananas kokan üzümlerden yiyoruz.
Senin favorin çilekli, ben nostalji seviyorum.
Barmen çocuk bardaklarımızı tazeliyor.
Bu sefer matematiksiz olsun diyorum...
Alaya alıyorsun beni, olsun.
Obsidyen aynalarda saçlarımızı gün ışığına boyuyoruz.


Yerin merkezine paralel, düşlerime enstrümantal mavilikler çiziliyor...
Ben bir seni, bir de bu maviyi çok seviyorum!.
...