Uykuya dalmış biriciğim gar ressamı
Gecenin ek istasyonlarında yorgun sabahı çizerken...
Ben ufku düğüm düğüm saçlarıma doluyorum.
Paslı raylar kesip atarken hayalsi düşüncelerimi.

Kendi döngüsünde yitik periyodik piyanist çığlıkları...
İhtiyar bir kemankeşe yetişmeye çalışıyor.
Gelip giden ışıklar gözlerimdeki sisli camları yıkıyor.
Saksist desen hepten uyuyor.

Şehirler arası ılık, kardan bir mezarlık sergüzeşti gibi
Ben, kumarhanelerde, barlarda büyük en büyük sarhoşu oynuyorum.
Adım biraz Attila, biraz Ahmet, biraz Edip...
Suya dönüşen sorular arasında yalnız kendime yalnızlık ediyorum.
Gecenin çiy damlaları gözlerimdeki camları sise boğarken
Sen içime düşüp düşüp büyüyorsun.

Uykuya dalmış biriciğim gar ressamı
Gecenin ek istasyonlarında yorgun sabahı çizerken...
Ben ufku düğüm düğüm saçlarıma doluyorum.
Paslı raylar kesip atarken hayalsi düşüncelerimi.
Ben yine seninle uyuyorum.