I

Elleri ceplerinde bir adam
Ama adam gibi
Yağmur olmuş ıslatıyor sokakları
Sokaklar ki
Aydan yansıyor kurumuş umutları

Elleri ceplerinde bir adam
Ama adam gibi
Unutulmuş bir şiiri hatırlatıyor
Kedileri sokak lambaları
Yosundan sakalları ile
Hiç yazılmamış şarkıları
Umursamadığı ıslaklığı bir de
Böyle nereye?

Elleri ceplerinde bir adam
Ama adam gibi
Kayıp gidiyor dalgınlığı
Sessiz gölgesiyle
Bir ara duraklasa diyorum
Fark etse beni
Üşümüş bir kedi gibi
Sokulsam gölgesine

Elleri ceplerinde bir adam
Ama adam gibi
Belki bitirmeyi öğretir
Bitiremediğim şiiri

Elleri ceplerinde bir adam
Ama adam gibi
Gidiyor o yere
O yer ki
Yağmurun bittiği

II

Karanlığın
Aydınlığa nöbet bırakacağı
Yorgun bir sigara
Ve nefessiz bir duman
Ilık dalgalarda hatıralar
Ayağına çarpan dertsiz taşlar
Gri yalnız bir adam
Ve sevgiler
Ah sevgiler
Sevgiler ki sesler kadar
Yaşamak kadar
Uzaktan

Arta kalmış bir ıslaklık var
Belki geceden
Belki yağmurdan
Kimsesiz ne idüğü bilinmeyen
Hüzünlü bir ıslaklık
Ellerinde titremeler
Onlar
Yalnız onlar
Yorgunluğudur
Özgürlüğü de belki kendinden

Sesler
Nereden geldiği bilinmeyen
Tasasız
Emperyal sesler
Dalgalar taşlar hatıralar
Geriye yalnız yaşlı bir adam
Ve ayılamamış
Dünden kalma bir aydan yansımalar

Yalan yok
Biraz da umut var
Hala umut
Umut ki
Uygar bir şafaktan