Eski bir anıt gibi
Yükseklerde duran
Gözyaşlarımız vardı
Mevsimin o geçmek bilmeyen
Sisli uğultularına
Üşümüşlüğüne rağmen
Hüzün yılı mıydı bilmem
Fakat sel basmıştı odaları
Yosun bağlamıştı yanaklarımız
Senin gözlerinde Japon balıkları
Bende ismini bilmediğim
Ürkek yağmur çocukları
Hükümdardı
Kavuşamayan o iki deniz gibiydik
Aşamadığımız duvarlar vardı

Oysa bir kuş olmak vardı
En güzel düşler içinde
Yağmurlu gecelerde
Uçmayı seven
Sevdikleri yanınnda hâzır
ve umutlara nâzır
Yolculukların müptelası

En güzelinden bir kuş olmak vardı
Kanatlartına kanat çırpan
Yani geceyi aşan
Bir kuş olmak vardı
Menhus talihimize inat

Gencecik fidanlardı
İlerde çaput bağlanacak ilahlar
Onlar da yorulacaklardı kaderlerinden
Aslına aldırırsan

Zaman kimi memnun etmişti ki zaten
Biz kimdik
Biz o ilahlardan da değildik üstelik
Erken demek için bile erken
Kuruduk

Zaman ah uğur böceği
Saat sensizliğin çanlarını
Artık çalmayı bıraktı
Halbu ki daha demin
Sensizliğe çeyrek vardı
Daha demin sensizlik ertesiydi
Zaman ah uğur böceği
Zaman...

Yıldızların ve güneşin cilvesi
Zaman
Belki de zamansızlık için
Yalnızca gökyüzüne bakmalı
Ve yaşamak için belkide
Yalnızca hayal kurmalı