karanlığın parmakları okşuyor aklımı
ince uzun siyah ojeli yıldızlar
salona inen ipek geceliğim sözünü tuttu
sen
kirli sakallı Zeus ezberli ismi
adım kırmızı


şehrin tramvayları sis kaplı
çapkın sokakları şarkılar düzüyor boynuma
ürkek sesimi duyma
volkanik bir rüyanın ön sözü gibi
genetik sancılar yıkarken dili geçmiş zamanı
ezber bozan yolların duraklarında harcadım aşk denilen bitli atlası


şaraptır kadın
kadehine sığmayan
üzüm toplarsın ayak uçlarında
mesela
tok kalkamazsın sofradan cennete doymak aptallıktır


adım kırmızı
sözlük anlamını kandan alan
öksüz duygulara katıyorum çocukluğumu
kulak memesi kıvamında emziriyorum
ve
köpekler uluyor arka bahçemde
salyasına yapışan annemin çığlığı
adam
sapla hançeri oksitlensin kabuslar
öp kırıntıları toparlansın dudaklarım


kutsal kitaplara söz veriyorum
ihanet geçmeyecek kapından
itaat edeceksin göğsümde beş vakit




gebe kalacak rahim
kışın son bestesi tanrıya kavuşurken
ölü yılanlar neslini tüketti
yaşıyorum


kırmızı






...












lamour