döndün sen gittiğin yerden
şimdi ben gidiyorum meçhule
döner miyim bilinmez
belki de dönüşü olmayan bir yolculuk olacak...


dikenli, çetrefil, engebeli de olsa bu yol
yitirmedim ümidimi
elbet döneceğim
bitecek bu hasret
dinecek özlemler...


karanlığın en derininde olsa da
aydınlatmaya yeter bir mum
aşkın esaretinde, bir başkadır mutluluk
var inancım yaşayacağız birlikte...


en çıkmazlarımda nefesim oldun
yokluğunda hep var saydığım
hayal değil gerçeğimsin benim
her zaman sevdiğim ve de seveceğim
ruh parçam, nur tanem
yıkık dökük de olsa döneceğim geri
başlayacağız bıraktığımız yerden, yeniden
tamamlanacak bu aşk
son nefesi vermeden
kalmayacak mahşere
bu yürek unutmayacak seni bende...


sesin ruhuma ışık
bedenime can
yüreğime düşen cemre oldun sen
yıktığım duvarların altında can çekişen
son duasını ederek selasını bekleyen
senaryonun başrol oyuncusu oldu giden
şimdi sesinle can verdiğin
gönlümde sevda çiçekleri açtırdığın
cıvıl cıvıl biri var benden de öte karşında
yüzümde en tatlı gülümsememle
haykırmak istiyorum tüm evrene
kocaman seviyorum ışığım diye...



Aydın
22 Eylül 2014
Istanbul