2
Yorum
7
Beğeni
0,0
Puan
840
Okunma
kirpiklerini araladığında
pembe ışıkların pencereden doğuşuna
ve o sihirli tülle aramızı süsleyen
ölü bir yaprağı göğe savuran
rüzgarın ne söylediğini anlayacaksın
odamızı dolduran sakinliğin kalbine varan korkusu
duvara yansıyan ağaçların eski gölgesi
konuşurken çiseleyen dillerine ıslık girince
mezarı kıpırdayan bir annenin vakitsiz ölümünden kalan
zamanlarını diri tutmak adına
o duvar
kanatları kırık bir sevgiyle sarılmasını gizliyor çocuğuna
hala sevgiyi giyiniyorsa bedenin
aldatılmışlığı onurlandıracak gerçek
tenine kazıdığı bu hissi
öksüzlere bildirmekle meşgul
sonsuz mevcudiyetin hayale sarkan bahçesinde
çocukların avutulmuş kalbini
ve kederli bulutların ötesinde yaşayan
ve yağdıkça yaraları saran
varoluşun mavi ruhunu
sarsılmaz bir sabır ile bekleyecekler.
Cevap Yaz