Demek sen de gidiyorsun onca yaşananı silip
Güneşimi söndürerek karanlığa gömüyorsun
Ardında boynunu büken sevdan kaldığını bilip
Buna rağmen gözlerini geçmişine yumuyorsun
Peki git k(y)ara yüreklim gittiğin yer çiçek dolsun
Bensiz de mutlu ol gülüm bu da benim ah/ım olsun.



Çamurla sıvanmaz gönül ağladıkça akar gider
Çavlanlar mekanı olur kenarını yosun bağlar
O yosunun yerine de elbet bir gün çiçek biter
Yalnızca geçmiş anılar göz ucunda kirpik dağlar
Gözler masum kirpiğime teselliyi eker elbet
Asude gönlüm geçmişe bir mum daha diker elbet.



Beklentiler denizinde dalgakıran benim adım
Ne bir martı bekler beni ne yakamozlar ışıldar
Belki de çoktan dolmuştur yâr/in gönlünde mîâdım
Uzaktan bir karabatak "ağlama" diye fısıldar
K(y)ara bir yüreğe konan şu garip gönlümün sesi
Bakarsın bir zaman sonra bıkar kesilir nefesi.



Çıplak geldiğim dünyada çırılçıplak sevdim seni
Üstüme örttüğüm ne aşk ne keşkelerim var artık
Bir zaman sonra nasılsa kara toprak örter beni
Bir kuş gibi havalanır bu ruhum bedenden sartık
Beni k(y)ara yüreğine lâyık görmedin ya sen yâr
Ararsan bir gün dönüp de gel kara toprağımı sar.



Sartık: Azat olunmuş, salıverilmiş özgür


Ayvazım DENİZ


Şiirimi güne layık gören seçki kuruluna ve yoruma layık gören tüm arkadaşlara gönülden teşekkür ederim.