Bir çakmak ateşinde tutuşturdum yüreği
şiddetli esen yokluk duygusuna
yüreğimi siper ederken
bir nebze de olsa ışık tutsun diye
arta kalan ateşinle sigaramı yaktım
senden bana kalan tek hediyeydi ne de olsa.


hep kızardın sigara içmeme
"öldürür seni, içme şunu’ derdin
ah bilmez misin sevgili
insanı yalnız dert öldürür hâlâ anlamadın mı şunu?


yağmurlu bir akşama rastladı
gidişinin yıl dönümü
seninle gezdiğimiz caddedeyim
şemsiyemi yine evde unutmuşum
senin bütün kızmalarına rağmen
hep unuturdum zaten bir şeyleri
sen hariç.


mağazaların yüzüme vuran neon ışıklarında
cama vuran aksimi seyrediyorum
ne kadar ’yaşlı’ duruşum
off be sevgili bu yalan sevdalardan sarkan
her bir anının izleri ne çok yordu beni.


bir evin köşesine tutunuyorum
cebimde son kalan sigaramı
dudaklarımın kenarına yapıştırıp
cebimde çakmağımı arıyorum
yok... yok... yok...


Nerde ölümsüz sevdalarım
nerdesiniz beni tutuşturup
alev alev bırakan hayırsızlar
birileriniz hayatımdan biri cebimden yok olurken
hiç mi düşünmediniz
kim yakar bir daha beni
kim tutuşturur bu vakitsiz kuruyan dudakları.


gündüzün mavisi sağılırken üstüme
ben gecenin korkutucu siyahına sarılıyorum her seferinde
gökkuşağının saklandığı yeri arıyorum
altından bir geçebilsem
değişeceğim biliyorum.


Ayvazım DENİZ