ışıksız dünyanın kör noktası
belki de
freni boşalmış bir hayatın emniyet kemerisin
kayıp kentin serseri votkası
bir kadeh daha dök uzanalım başkentin son baharına


iç savaşlar kapılarını kitlemiş
çatışmaların sürdüğü organların imdadı niye
isyan edişim kendime
inan
Tanrının adı geçmiyor kuru sıkıyorum kurşunları


topuk sesin çiviliyor yerime
kör de olsam sağır değilim kumral
gidişin hikayesi okunuyor kulağıma
adımı veren babamın ölü sesi gibi
duygusuz
ve
soğuk
parmak uçlarını emzir anamın ak sütü sayarım
kim bilir
imana gelir ödeşiriz aşkla


kırmızı elbiseni bırak
ilk gecenin saten şahidi
hediye edilmiş duyguların fütursuz ezberi
sema ağlama geri dönecek kutsal bakire


imlasız şiirin kafiyesi
şehrin küfürlü hırsızı
kırıyorum kalemi
dön

noktası kurumadan






...








lamour