I
Gözlerim umudu kurşunlar
Karanlığa gömülürken yalnızlığım
Çarmıha gerilmiş nefesimle
Sıcak bir iklim yaratırım
Mahpushanenin soğuk duvarlarında
Çıplak ayakla çıkarım görüşe
Aldırış etmeden buz kesen ayaza
Gözlerimin arkasındaki
Tel örgülere asılı kalır hasretim
Çatlayan dudaklarımdan süzülür
Memleket ezgileri
Kanar yüreğim, tutmaz ellerim
Solgun akşamların yalnızlığında
Sadece nefesimi hissederim
Karanlıkta kaybolan gecede


II

Gülüşlerime prangalar vurulmuş
Ağlayışlarım yüreğimden çıkıp
Gözlerime çökmüş
İçimdeki göçüklere düşmüşüm
Anılar hırpalar yüreğimi
Kapatır yüzümü kan bulutları
Gece üşür avuçlarımda
Yakarken sigaramı duvar dibinde
Bir oh çekerim her nefeste
sanki bir kadın eli değer tenime
Bağdaş kurup otururum
Yosun tutan insanlığın üstüne


III

Bir deprem olur yüreğimdeki yalnızlık
Dudaklarımdan düşer gülüşlerim
Demlenir yüreğimde hasret sancısı
ve ben ölümü göze almışım
Yıkılmış umutlarımın enkazında
Çığlıklarım bana geri döner
Gece çökünce mahpushaneye
Nemli duvarlar kalır benden geriye
Bir de duvarlara yazdığım dizeler
Ve Ben yok olan insanlığı arıyorum
Kimsenin buladığı
Hatırlamadığı
Bir yerde…

Mehmet ACIOĞLU
27.05.2014