düş bahçesinde uyuyor çocuklar
ön bahçesi dolu bir yokluk.

ormanı yakılmış ırmak çığlığı içine akıyor
telaş yenik düşüyor ateşine.

korku bir kız çocuğudur tenhasında kalbimin
kanatları kopuk.

ardım yangın yokuşa sürüyor ömrüm
dilim dönmüyor güne merhabaya.

n’olur bir el
uzansın içinizden
geleyim diyorum
bahçem yeşil yanıyor
her salıncakta boş bir çokluk..

/

biliyorum sürgün
sürmez yüzümüze toprak elini.

kendini sevemez hiç bir toprak
kalbi yok göğün
üşüyor içimizden geçen yollar.

tutun ellerimden aynı yaradan düştük
ben büyük öldüm siz küçük..

/
gözlerimdi ülkelerce ağlayan
eyy!
maviyi de tanıdın artık kırmızıyı bağışla.

siyahtı bütün pencerelerden b/aktığım zaman
kendini beyaza bağlayan.

kırmızı giydiriyorsun yüzü gülmeyene
çaldığın hayata söz olamam.
eyy
kendini alkışla..

günah zinciri bir sınırdan diğer sınıra
tellerinde herkesin bir düğümü var

/

denizin göğü öpüşüdür
mavinin maviye değmesi.

suya rüya bıraktım
bekleyin çocuklar.

öldüğüm gündür düğünüm.

/yüksel batu


sesini soluğumdan esirgemeyen Olgun Onur babam.
seviyorum seni o çocuk kalbini..