Ben büyürken
nereden bilirdim birgün çenemin bağlanacağını
ve nereden bilirdim
birgün sana bu dünyanın dışından bakacağımı Liz.

zehroldu gizlice öykündüğüm hülyalı ezgiler
melankoli geziyor ruhumda
mersiyeler dinletiyor

arasıra şair u/yanıyor
şiirler söylüyor -ninni gibi- ayışığına
evren süsleniyor mimazolarla

--Liz;
oyuncaklarımın içine gömdüm en yağmur gülücüklerimi
yerini biliyorsun ardıçların gölgesinde
çıkart oradan günü gelince
mağrur bakınca bilyelerime topaçıma
kıvılcım düşeçek kristal yüreğine
kriz/tanemler bulacaksın
küflü ip yumaklarının içinde
koynuna sinip
acıyla hemhal olacaksın

günün birinde huzur nehirlerini terk edecek üveyik ötüşlerim
günün birinde maili endamını ufuklardan izleyecektim

-bugün ruhum kavruluyor-

Şimale savruluyor azade yüzüm
bugün zambaklar kayıyor avuçlarımdan
şiire elzem katre düşüyor
yaşanası uykuya dalıyorum


benim için gülücükler;
dokunmaktı dudağındaki yaraya
haykırıştı yaşamak
gülüşümle gönlünü bileyle
daralan damarların efsununu gösterirken
çıkıp gelir izlerim eski zamandan
kor ateşlerin odları kirpiklerinde söner biçare

---gün bugün tut umut’u dil(l)enen oyuncaklarımın elinden gezdir diyar diyar Liz.




---------
Kendisini şair zanneden adamın son şiiri sürç-i lisan ettiyse affola