Ayna çürümüş. Küften sır ma’ ucu kırılmış saçlarının gece mi orda, dilin kanayan dişe gitmesi
ben son eskiciyim çürük düş toplayan ağzınızdan tükürdüğünüz bütün küfürlerin efendisi




Bütün çığlığınızı bir şiirle satın alıyorum suretlerinde yüzü bıçaklanan kadınların
kırmızıya boyayın yeterki ayaklarınızın altındaki sahte cenneti, uçurumlarla gizlenen
kalbi karnından cürümlü adamlar küfle yıkarken yüzünüzü sakın ağlamayın





Ne anladığınıza bağlı ölmek, örneğin kanatsız bir sinek ve o masal
nemröt, ateşi çalmadan öceydi sanırım benim ilk öpüşümdü suyu
o yüzden balık burcunda Monalizayı öldürüşüm




Dışarda bir kuşku var sanrı boşluklar, etine tünemiş siyah sülüklerden araz
siyah kanayan insanlar, vakitsiz gidiyorsun bu boşlukta kadın, gri tükenmden ömründen
metalik gülümseyerek kıyısında sesizce kül altı derinliğinde bir kibrit bir orman




Şimdi hatırladım da saçlarını mevsimseldi sanırım gamzelerindeki o rüzgar
Uzun ve çok yorgundu avuçlarındaki derin uğultu
dedim ki ne çok toprağa benziyor yağmur sonrası kurak eylülün...



Şimdi gümüştem bir giyotin koydum odama
bir çarmıh bir medusa
nasıl olsa

Orda hep bir saat önce ölünür
Burda bir saat sonra
Eğer yüzün doldurmazsa öznemi

...


CC_