Saçmalama rukiye
yağmurlara bakamam
ufukları yakamam
bir bezirgân intihâra çekerde boynumu
azrail bile ıslatamaz çölümü

zaten;
denizi sevmenin huzuru içindeyim
güneş hiç bu kadar aydınlık olmamış
köpürmemişti kanım
uzaklara bakmanın doyumundayım

mahşerin köpüğü olsa
bu kadar pekmez tadı bırakmaz
dudağıma
gözlerime perde çekilse
en ince gülden
kılıç sesli fısıltılar
dönelir kulaklarımda
yinede dilim
deniz.
gülüm..
canımm
der:
Der de;
dediği saatler: Akrep
yelkovanı kovalar
yârin leylak kokusunu
çekerim içime
meşk ederim zamanla
Anla .


---ah rukiye; kapıma gül bırakmasana!


birde diyorsunki:
aşkından
küllerimi bırakacağım kapına
bana yöneleceğin kapılar kilitli
pervazlara gülümün buğusu sızmış
senden bir damla zehirdir bana
anlasana!

rukiye; ben bu şehri
vedalarla yaşadım
alnıma sürüldü hep şafak
cihet bilmedi kalbim
beşiğimi musallaya serdirdim
ninnim ise o hüzzâm salâ
anlayacağın komşu
denizin dişi gözlerinde büyüdü
bu çocuk..
nasıl ayrılsın kundağından!