Senin rüzgârın yönümü ağartır
iki dünya arasında durup
inciler toplarım
ölümü şölen eşliğinde karşılarım
kara bulut
yahut turkuvaz vurur
goğsüm üzre
denizler mavisini açar
Anneciğim elleriyle
yıkar öncesini ve sonrasını
Babaciğım kefen giyindirir;
cebimden incileri çıkartır
süsler;
musalla ikindisine hazırlanırım

ateşin en harlısına
gözlerimin karasını bağışlarım
ıslıklanır kırbaçlanan dilim
sana dair bir ah çeker
kırklara karışır yüzümden tebessüm



---kirpiklerimi öpmelisin gizlice
ruhum ve bedenim ikiye bölünmeden evrenin aynasında



ruhumun yönü orası
...yada şura
...veya bura
her neresi olursa olsun
gerdanını sofa belledim
tekilleştikce

kirpiklerimi yakacak Cehenneme
ney sesiyle
kör sözlerle uğurla beni
çığlık büyüsün
tomurcuğun hediyesi çiçekte

...Vakit erişti
hilal içre akşamın kederi
tomurcuklanan mısralara tutunacağım
senin kaleminle
belki; kalemimde ölecek ben ölürken kadınım
..elveda