Mağlubiyetimin kırkı çıkıyor bu gün...

Etimin kemiğimden sıyrıldığı gün bugün
Oysa ruhum
yaralarımdan henüz kırk dakika uzakta
ve mahzun hala...
bense bir zamanlar sırtımda esen yalan rüzgarlarına inat
sevdiğime bir türlü yakıştıramadığım kıyafetin o çirkin dekoltesinden
aldığım soğuk şifanın
can alıcı kırgınlıklarını döküyorum sayfalara...
Hemde bile bile hiç durmadan ve ısrarla tazeleyerek...
diri tutuyorum mikrobunu ...

Kim bilir belki de bu yüzden hala kundaklık bu acım.
Bu yüzden bu kucağımda zırıl zırıl ağlayan
sütten kesilmiş umutlar kaldı sadece bende ...
Bir Haziran gecesi
hicretini beklerken Mevlana kapılarına,
Eskişehir’in eski bi otel kapısında terk edilmiş
Sol yanağı gamzeli,kirli,pasaklı bir kız çocuğunun
Bıraktığı yerde duruyordu bendeki sevda...
Belli ki o gün ;
Çelimsiz
ama sırma saçlı bir piçti peydahlamak istediği sancının adı...
Başardı !

Büyüyor günden güne...


Bir zamanlar,dudaklarından
ona adanmış dualara sahici bir Amin çıkmasını ne çok isterdim...
Bir gün
"Tut ellerimden" demesini bekleyecek kadar umutsuzluğa düşmeyi
hiç beklememiştim aslında...
ve herşey onu taklit ederken bende...
bu yarım bırakışı
bu yavan bırakışları neyi teselli ediyordu onda...
anlayamadım...
Kahroldum sonunda...

~ ~ ~

Eğer "Git" deseydi...
çekip gidecektim aslında...
Hiç gürültü yapmadan...
usulca...

~ ~ ~

Ben ki bu aşkta;
ne okşandığında çıkacak
emrine amade bir lambanın cini...
Nede ellerinde hırpalayacağı,tutuklu bir serseriydim...
Belki bin yıldır bir şişeye de hapsedilmemiştim hiç
ama...
bu fiili geçmiş dünyamda...
İlk o tattırdı, yalandan da olsa saadetini...
Keşke bilmeseydi bendeki yerini
Keşke bırakmasaydım yıkık kentimin bütün taşlarını onun avuçlarına...
Keşke sonumun o olacağını bile bile çektirmeseydi bunca çileyi...
dokunmazdı bu denli
içten içe ızdırapla büyüyen öksüz yara..

Bir kez olsun
"Git" deseydi ,umut vermeden
Çekip gidecektim
hiç ses etmeden...

Belki avuç içlerimden kayıp giden
o mis kokulu teniyle birlikte...
Belki günahına ortak
ama masumiyetine kefil olacaktım...
Belki Asiliği benimle
Biraz eksik,biraz da düzensizce...
yani ben kalacaktım ardında sadece...
Ama rüyalar
tertemiz kalacaktı böylece.

Şimdi ne rüyalar...
Ne de O

Remzi KURNAZ