Bâzen çok şey değildir anladığınız ya da hissettiğiniz ama yine de oradasınızdır, elin tersine kolay gelmez öteniz.. Ötenazi sancıları size göre değilse de göreceli diyorlardır öylesine. Dinleyebildim sâdece. Sözleri kulakardı ederek, üzgünüm.. Dinlemeden dinledim. Bunun nasıl olduğunu bilmiyorum ama sanırım sözleri sesin rengine örtmüş kalem, sözcükleri görmezden geldimse de hissedebildiğimi görüyorum..


Fon müziği serin sonbahâr akşamlarını anımsattı, aslında bugün de hava pek yaz havası gibi değil ama bugünden başka bir serinliği vardı şiirin. Öfkeliyken alev alev olduğumuzu zannederiz de aslında buz kesmiştir ya dilimiz, tıpkı onun gibi. Duyabildiğim .. Minik kızın annesine kızmasına rağmen sürekli sözü değiştirmeye gayret etmesi geldi aklıma bu yorumu yazarken, çünkü daha çok geveleyemeyeceğim evet :




"Tramvalar geç değil !
adı sen olan akrebin
tam on ikiden vuruşu geç değil..."




bu bana çok şey anlatıyor ama duymuyorum ve okumadım da. Kazara fon ve sesi dinlerken bunları duydum. Kötü değil aslında, bence ben en çok o sessizliği dinledim. Hattâ güzel sözler de var. Bana ne kadar yabancı deyip gülümsediğim sözler, onları sanırım okudum. Ciddiyim, onları okudum..


"Ne zaman ki
cama vuran kırgın bir ses duysam
Kalp hizamda buluşuyor kasırgalar..."


Hiçliğin sesi olmayınca bahtiyarlığın şâhı siz oluyorsunuz, ne kapıdır gıcırdayan ne camdır vurulan. Ve bu dizeleri okuma cesaretiniz olabiliyor tebessümle...



Sonra en.. En ne bilemiyorum ama şu mısrâlar biraz .. öyle işte:


"Rüzgar
hep aynı şeyleri fısıldamaktan yorulmadı asla...
İhanetinle süslediğin
Çığlık dolu gecelerin uğultsunu
bardak bardak doldur dedi...
doldurdum kulaklarıma,en deminden!.."



Sessizce gelip gidebilmek ne güzel, okudum dinledim ya da hiçbirini söylemedim.. Ama emindim, olsun. Yağmur yine yağacak ve yıldızlar yine düşecek. Sonra buğday kokuları için uzaklara gidilecek yine ve nehir boylarınca yürünecek. O gün güneşten başka bir şey olmayacak akıllarda. Güneş yanığı telaşı, fazlası, öteki, diğeri önemli değil ki..Herkes nasılsa gitmek için gelmişti.



Yorum ve paylaşım için teşekkürler..





Esen kalın.

Yorum,
yazmakla yazmamak arasında kaldım sonunda dedim ki yaz gitsin.


Çocuk,
seni eskilerden beri biliyorum, uzaktan bir takipte diyelim.


Her yaşanmışlık aslında bir ders niteliğindedir öyle değil mi ?
Hatalar yapılacak ki doğruları bulabilelim.


Aşk ya da her ne deniliyorsa adına, içleri en çok tarumar eden bir hayali kent ölülerinin
yaşamaya çalıştıkları hatta tüm beyni kilitleyen bir kaos girdabı.
Şifası henüz bulunmamış.


Yenisi unutturur derler ya oda küllüyen yalan.
Ya kişi kendini öldürüp cehennem biletini alıyor ya da şizofreni vakasında yıllarca tedavi edilen parmaklık tedavisi.
O parmaklık ardında ise hâlâ senoryalarına devam eden muamma bir bilinç hiçsizliği.


Allah nikah yazgısını çoktan belirlemiş herkesin alnına.
''Hak katında nikah kime biçilmiş ise hiç kaçarı yok onunla evleneceksiniz '' denir.


Kendinle mutlu olman ümidi ile, bir beyaz gelincik kuşu dilerim yüreğinin temizliğine.
Yorumuna gülücük kuşları saldım her dem gülesin diye.


Sevgimle çocuk gül biraz olur mu ? gül biraz.

Var ol her dem kalplerimizde.




Believe tarafından 6/6/2014 9:47:46 AM zamanında düzenlenmiştir.

Ne zaman ki
cama vuran kırgın bir ses duysam
Kalp hizamda buluşuyor kasırgalar...


Yağmurlu bir kasvet var bu akşam demlikte.
Masamda yarım bardak soğumuş çay
ve gecenin derinliğinde içime çektikçe parlayan
kül tablasına başını yaslamış son sigaram, uyuyor.


gözlerimi çeviriyorum seni anlatan her öykünün satır başlarından, aklıma kendi söküklerim geldikçe
yüreğime bir hazan vuruyor,mevsizmsiz baharlardan
üşüyorum güneşin keskin kızıllığında
aklımdan geçiyorum da, yüreğime yazılmış bir ihanetin sancısı dokunuyor tırnak uçlarıma
ve soruyorum
sualleri bile henüz cevapsız kalan sevgili sana,
kavlin yüreğimi kana boyamaksa
ya da
ahvalin
sırtıma bir çıkmaz kurşun sıkmaksa
ne diye yordun ki beni
ne diye kör ettin ki gözlerimi
ne diye yol gözlettin ki bana
ne diye adına şiirleri kurban ettin ki
ne diye
doğum sancıları ektin ki...
söyle ne diye
beni benden ettin ki?
:(
şimdi rüzgar saçlarımı savuruyor, kimsesizler şehrine
yağmurlar rahmetini saçıyor üzerime
düşüyorum olduğum yere...
(ahh)diyorum bilinmezliğime
canımın acısı
yüreğime ihanetinden....işte


remzi kardeşim,
gözlerim öyle yorgun ki
yüreğimi unutuyorum inan
ağrıma
sızı kattın şiirinle
ne diyelim,
biz tertemiz bir yürek emanet etmiştik...
emanetin! Değeri böyle saklı oluyorsa
söyleyecek sözüm yok ki benim..

bizden geç de
Mevla neyler acep?

tebrıkler kardeşime