Sessizliğin kasveti, ruhunu sarıverse
Anılara sarılır, insan yalnız kalınca
Hançer gibi çığlığı, bağrını yarıverse
Kaderine darılır, insan yalnız kalınca

Bütün benliğin ile doluşsan sollarına
Sevgi ile, aşk ile koşsan da kollarına
Gidenler geri gelmez, gül döksen yollarına
Kırk yerinden kırılır, insan yalnız kalınca

Yüce dağlar gibiydin, duman döner başında
Çaresizlik boy verir, gözlerinin yaşında
Kılı kırka yararken her gün sabır taşında
Can evinden vurulur insan yalnız kalınca

Kararan ufuklara, yanık bir türkü salıp
Nice gemiler yakar, derin düşlere dalıp
Sözde gönül avutur, yıldızlardan rol çalıp
Güller gibi dürülür insan yalnız kalınca

Sağır dilsiz duvarlar, feryadını duyamaz
Aklı, fikri firari yüreğine uyamaz
Mutluluk maskesini yüzünden hiç soyamaz
Acılara karılır, insan yalnız kalınca

Yükleyip özlemini, kuşların kanadına
Kan ağlıyorken içi, gülümser inadına
İyi gün dostlarının Sevim düşmez yadına
Her dem akar durulur, insan yalnız kalınca.

Sevim GÜLER