Ahh o pürtelaş yağan sağanaklarımın müntehasına sığınan...
Zamansız uğrama
Ecnebi olduğun yürek duraklarıma...
Dalga dalga vuruyor;
Sükut yüreğime gidişinin kâdem sesleri..
Sığındığım ne varsa yükledin
Son vagonun ıslık sessizliğine.
Çektin mütecessis bakışlarını o soğuk duvarlardan..
Hangimizdi sabah ayazlarında üsüyen?
Bir umut gelir diye parmaklıklar arkasından geceyi izleyen ?
Senmiydin titrek ellerinle üstümü örten..?

Saksıda kokusuz menekşelerin kapı önü akşamları
Hevesli utangaç gözlerimin suretindeki yansıması;
Kurutma hiçliğinle terbiye ettiğim beyaz sarmaşıklarımı
Soldurma sana açılan ellerimin boynunu,
Nihayete erdirdiğin senli rüyalarımı soldurma...
Yüzünün sıcaklığı ellerimde hala..
Kar kaplar bütün senli izlerimi
Yollarımı sensizlikle kapatma.


Kimsesiz kalmış mutluluklarım lâl olmuş
yürek boğumlarımda .
İşlenmiş ruhumun derinliklerinde toy sözlerin nakış nakış..
Cevreylemesin bülbül güle
incitmesin dalındaki yaralı dikeni...
Dönmesin hazana son kez öptüğün yüzümün al yanı
içimdeki seni nokta koymadan nasıl yazacağımı öğret bana...
Bensizliğin penceresinden dökülen
benli cümlelerin ağını harf harf nasıl öreceğimi öğret...
Öğret ki
kırılmasın yokluğunda hücrelerim kırmızıdan sarılara
kapanmasın kapılar kilit kilit sensizliğe doğru
Sensizlik ki ayrılıktır sevgilim...
Ayrılık, teşbihidir ölümün.




Remzi KURNAZ