Hangi yıldızına baksam gecenin,
Örtülü bulutlarla gizleniyorsun.
İçimden yağmurlar geçiyor o an
Dudaklarımda hüzünle çırpınan
Umutlarım rehin düşüyor pençelerine.

Savaş mı açmalıyım bütün dünyaya?
Zamanın kurtuluşu, sonsuzluk, bana mı bağlı
Kin doluyken yüreğin, öfke, nefret, şiddet…
Merhametten yuva kurulabilir yüreğine?

Neden cesurdur anne kuşlar bilir misin?
Sokağın başında ağlayan kim?
Belki çarpılan kapısıdır akşamların
Belki yanlış yaşadık biz bu hayatı.

Sisli limanlarına sığındığım ufuklar
Yaşam ve ölüm gibi oturmuşlar kucak kucağa
Uyanıyorlar meleklerin şarkılarıyla
Oysa bütün kanatları kırıktır kuşların
Gökyüzü ise aynadaki yüzümüz

Uzansam, bir çırpıda yakalayacaktım
Unuttuklarımı
Göz bizim, söz bizim, düş bizimken,
Bir serseri tren savurur topladıklarımı

Dalgakıranlarla kuşatılıyor çevremiz
Tüm günahlar kendi içinde bağışlanmayı beklerken
Masmavi kıvılcımla yanıyor avuçlarımız

Her sabah, yeniden yenilenirken güneş
Umutlar rehin tutuluyor.
Sıyrılıp talihsiz günlerin içinden
Hangimiz, kaç kişi diyebilir ki?
Her yaşam, güzeldir aslında.