nasıl yürünür yeniden
önümde dağ gibi yükselen tepelere
günün kahrı keser yolumu,çiçeklerin ölümü
yüzünün yanında zulmün sureti görünür
sen gel derken,hayat dur der


ağır aksak yürür insan’lar
aramaya yeltenmez kimse gerçek yüzünü
sular kesilir, toprak ölür
arkasına bakmaz mı hiç kimse
neler olur çölde
ne plânlar uygulanır ç’öl üstüne


tezatlıklar üstüne sağlanmaya çalışılır sözde denge
bayrağımız kirletilirken, indirilir bir yanda
bir yanda başka bayraklar yükseltilir
milli olma denir,olma ulusalcı falan
evrensel değerdir insanlık
bir yanda insan’lık öldürülür


kusura bakma şiir
burnumdan gelirken yaşamak
bazı dürtüleri öksürerek çıkarmam olası değil
her ülke kendi bacağından asılamıyor
fayda mayda da etmiyor diploma’si
oyunları
devirirken koyunları!


gel deme sevdiğim
uzanmış yerde yatıyor sevdam
insana ulaşmışken
göğe çıkamam yeniden
yerde insan ölüleri
gözleri açık!




6. 8. 2014 / Nazik Gülünay