Bayramlar hatırlarım
Uğrayınca bir sabah ömrümüze
Bir çocuğun masum çehresindeki tebessümüyle çalar kapımızı
Elinde şeker tatında sunduğu bir gün
Ne bir dargın kalır dünün sokağından ne de bir küskün
Kokusunda cennet
Gözlerinde muhabbet
En güzel libasını giydirirken çocukların vucuduna
Renkli şekerlemeler döker küçük avuçlara

Bayramlar hatırlarım
Bir anenin hüznünü sinesinde saklayan
Ve o hanede hüzün kokan
Evladının eski bir ayakkabısı dahi olmayan
Yalınayak uzanırken eski bir hasıra
Hayalleride hemen sıkışıverir yanıbaşına
Sahip olduğu tekşey hayalleri değil miydi zaten, küçük dünyasında
Askıda duran tertemiz kırmızı bir yelek
Üzerinde gecesinin renginden siyah bir etek
Evde eskimiş bir tablo yağdan lekeli ama hayat kokulu duvarda
Babam olsaydı der ,yarın bir harçlığım olurdu en azından
Der, ve kelimeler kısılırken, gözyaşlarına yüklenir hisleri
Yağlanmış ve kepeklenmiş saçını toplayan bir tokasınıda
Her zaman bir yenisini eklediği hayallerine katar
Ve ancak rüyalarında herşeye sahip olduğu uykusuna dalar

Bayramlar hatırlarım
Sadece ziyaretçin var seslerinin heycanlandırdığı dert yüklü odalar
Demir parmaklıklar arasında gözleriyle kucaklaşan sevdalar
Nasılsın bey, diye başlayan sonra da gözyaşlarına karışan umutlar
Temiz çamaşırlar, belki de bir tepsi börektir burada bayram hediyeleri
Ve zikri sabır olan karıncalaşmış ellerinden eşine uzattılan,
Gün gün sayılmış ,gümüş renkli boncuklardan yapılmış, elişi tesbihi
Ziyaret bitmiştir sözünden sonrada bayramın da adı kalır sadece
Bayramlar ertelenmiş umutlar gibidir birikmişçesine...

Bayramlar hatırlarım
Gazzede adı unutulan
Ve bu günlerde ağıt yakılan
Masum bedenlere şeker yerine bombalar atılan
Betonlar arasından cansız bedenler çıkartılırken
Filistinli annelerin acılarına karışan
Hissiz bayramlar
Taş yığınlarının arasında can veren
Ölenler gibi ölü bayramlar
Tıpkı insanlık gibi
Sesi ,soluğundan önce kesilmiş bayramlar