Sana asılı olan kalbim gibi, duvara asılı olan saatte de
Yelkovan akrebi kovalıyorken
Eşya da kendini suküta boyarken
Mürekkebe sarılmış olan kalemim
Kelimeleri utandırırken
Harfler seni anlatamamanın endişesini yaşıyorken
Bu esnada yardıma koşan yüreğim, bendeki sevigini duruyorken
Titrek sözlerdeki alfabemin adısın bugün, baba
Emeğinin kokusunu taşıyan yılların varken
Gönlünün denizindeki engin affına seslenerek
Kelimelerime yaşatmaya çalışıyorum bir nebze seni
Hatrıma ulaşıyor ve dokunuyorken sen
Yüreğimdeki acı yutkunuş gözyaşlarıma karışıyor
Adın geçince düşüncelerimin seslenişinde
Sana hayırlı bir evlat olamamanın hüznü birikiyor hislerimde
Değersizleşiyor o vakte kadar bütün değer bildiklerim
Ömrümün sermayesi içi boş ceviz gibi düşüyor önüme
Cesaretsizleşiyorken sana olan sonsuz saygım
Hayran hayran sana bakan gözlerimi yere indirtiyor
Yüzündeki çizgilerde çocukluğumu aramaya çalışıyorum bu defa
Yorgunlaşan çizgilerde buluyorum kendimi
Müsebibi olarak üzülüyor ve hayıflanıyorum sonra da
Şu yaşıma ulaştırıncaya kadar toğrağa değmiş gibi
Nasırlaşan ellerinde buluyorum kendimi
Yine hicap duyuyor ve darılıyorum kendime
Bahçıvan misali özenle yetiştirdiğin
Üzerine merhamet yağmurlarını indirdiğin
Sabrın menbasıyla suladığın ,bir bahçen vardı senin
Belkide daha baharı getiremedi yetiştirdiğin bu çiçeklerin
Meyvelerini salkım salkım sunmadı, dökemedi avuçlarının içine
Belkide hep dikeni battı eline
Rengini bulamadı ham kaldı ,olgunlaşamadı
Filizlenip yüreğinde açmadı
Güzel kokusunun dolduramadı en derinine
Ama yetiştirilenler, yetiştirene benzermiş
Bi ümit sana benzerim diye bekleşiyor kalbim
Mesafeler uzaklaştıkça üzerimize titriyor sevigin
Senin gölgenle yürüyor , gölgenle konuşuyor ve dertleşiyorum
Senin şefkatini taşıyan bulutlar koruyor beni güneşten
Var olan ,varlığını ayırmıyor yanımdan bu yüzden
İlk adımlarımı senin yönüne atmıştım muhtemelen
İstiyorum ki , her adımım sana olsun
Uzaklaşmasın bir yol gibi senden
Nankörleşmesin , küsüp arkasını dönmesin
Ve ayrılmasın gölgenden
Hislerime karışıyor senden gelen güven
Yolunu kaybeden bir gemi gibi oluyorum bazen
Hangi yöne gideceğini şaşıran bir yolcu gibi
Denizlerin derinliklerinde sakladığı karanlıklarda buluyorken sonra kendimi
Kurtulaşa vardıran limanım oluyorsun
Tutuyorsun elimden ve kaldırıyorsun düştüğüm yerden
Yolumu aydınlatan, yolculuğumu hatırlatan deniz feneri oluyorsun sonra
Ve bütün yollar çıkmaz sokak olurken
İşaret parmağınla aydınlık yarınları gösteriyor ve beni kaybettiğim ümitlere bağlıyorsun
Sabrından , sabrıma sabır kattığım
Merhametinin okyanustan azıklık olarak bir damla aldığım
Nasıl ilk adımlarımı atıyorken hayata ellerimi bırakmadığınsam
Hiçbir vakit ellerin uzaklaşmadı ayrılmadı benden
Sana benzemek istiyorum bu nedenle
Bana bakınca gözler seni hatırlayacak
Seni güzel sözlerle anlatacaklar
Ve ardından dualar okuyacaklarlar
Bende sana benzeyişimin mutluluğunu yaşayacağım içimde
Yelkovan da akrebi yakalamışken
Utandı yine seni anlatamaya özenen kalem
Adına dokunarak değerleşti bugün mürekkep
Harfler ise mananın , özün, gölgeye düşmüş hali
Hissedilenlerse bunlardan ötesi
Yüreğindeki engin affına sesleniyorum şimdi
Yaşayamadığım için hayatını
Yaşayamadığım için emeklerini
Yaşayamadığım için hayallerini
Ve yaşayamadığım için seni
Ne olur , ne olur affet beni
Tek temennim dualarında bulayım kendimi