Hafif bir rüzgar okşar saçlarından geceyi
Yağmurun gözyaşları ıslatır hafif kızarmış yanaklarını
Ve sessizliğin alnından öper yanlızlık
Sabaha erişir yetim başlı zifiri karanlık

Suya dokunuyor sonra sözlerim
Aynayı karartır en gizli mahremim
Habersizce olta atar zincirlenmiş kuyusunda
Gölgesi gittikçe kısalan dizelerim.

Duman duman yakıyor başını bu ölmelerim
Diriliş nakaratlarını sayıklıyorken yüreğim.
Sancılı ruhumun çığlığı dolduruyor gök boşluğunu
Habersizce gidiyorum kendimden
Ve bu yıkık ,dökük, harebe şehirden

Üstüme iplik iplik kadife beyaz örtüler seriliyor
Yastığım oluyor düşlerim ve yanımda biriken özlemlerim
Dilimde titrek nağmelerin sayıkladığı bahar türküsü
Ve gönülden gönüle uzanan, dalları zeytinlerin
Damla damla dökülür kalemimin ucunda biriken inciler,
Doldurur aşk eteğini ve beklemeden bu kervana kapılıp gider.