Yorgun düştü kelimeler , aynı cümleleri yazmaktan
Ve yorgun düştü ümit, hayal kırıklıkları toplamaktan
Ne hayallerle oluyor ne de hayalsiz yaşanıyor
Günler ise benden habersiz geçiyor
Mahkum elbisesini giyen zaman, suskun
Bir sonraki duruşmanın saatini bekliyor
Halsizleşen ruhumun hislerini bedenim taşıyor
Gölgeleşiyor herşey ,kararıyor sevda sokağı da
Yürek, kaybolan bir çocuk gibi yolunu bulamıyor
Hayat, bu yaşadıklarını kaldıramıyor
Ardından bir söze bütün duygular yükleniyor
Nasıl yükleniyor sözler bu kadar hissi
İsyanlarının haykırışları duyuluyor şimdi
Sessizleşen düşüncelerimin arasında kayboluyorum
Bir kuyu ki gittikçe düşüyorum
Sana yusufi kuyulardan sesleniyorum
İstersen aşkına esir et kurtar beni
Züleyhanın gönlünden kopan ah ile bul beni
Senli kavuşmaların yolarına sür beni
Sonsuz bir rüyaya uyandırıp sana kavuştur beni
Gölgesi olurum nurunun, belki bulurum benliğimi
Sensizliğe alıştırma, varlığınla var et beni
Korkarım beni benden ayırır , yokluğumun ateşi
Şahit olur hasretime ,seni anlatan bu kelimelerim
Sana kavuşturacaksa son nefesim benim
Sayarım ölümün adımlarını ve dakikalarda yok olan saniyelerini
Çekerim dünyadan ve içindekilerden elimi eteğimi
Yeterki uçurumun eşiğindeyken bırakma yüreğimi
Masivadan arındır, Seni yaşayan her zerreyle yaşat beni
Beni bana buldur sonra ,
Ve Sana hayran olan herşeyi