Ayak izlerini doldurdu yağmur taneleri
Gözyaşların yüreğini doldurup taşırdığı gibi
Hissiz değildi gölgen ama karanlığa alışmıştı
Birdaha gün doğmaz sanmıştı
Yanılgılar yanıldığını düşündüğünde yanılmıştı
Belkide birçok yanlış doğruları doğurabilirdi
Ama en kolayı vazgeçip gitmekti
İnandın ve gittin...

Ve seslenişler;
Duvardan duvara yankılanıp aynı yere dönüşler
Kazanılması zor bir iç savaş bu
Geceleri kabuslara boğan haykırışlar
Gidişler daha zor değil miydi?
Yalnızlıkla yalnız bırakmayan vicdanın,
Sandın ki sen gibi terk edip giderdi
İnanmadın , gittin...

Adı değiştirilenler
Hüzne mutluluk deyip geçiştirilenler
Her rüyanın bir uyanışı vardı , unutup gittin
Hayata geçkalmalar yordu, yorgun yüreğini
Dinlemedin yine, birgün elbet gelirim diye gittin
Belkide açılmayacak kapılar kilitlendi ,bilemedin
Yağmura emanet ettin gözyaşlarını
Ardına bile dönmedin gittin...

Güven bile güvenip emanet etmedi kendini
Harcanan sabır bir yenisine kendisini eklemedi
Yüreğinden büyüktü acın kaldırabilrim dedin
Cesaretin ve zafer sandıklarındaydı yenilgin
Aldırmadın , gittin...

Yaşamaktan vazgeçip gözlerden kaçan hayaller
Ve cam kırığı ümitler ,
Tamamlanmamış yapbozun kayıpları
Suya bırakılmış buz kristallerin içinde gizlenen hisler
Tozlu raflara kaldırıldı siyah kaplı defterler
Açılır bir beyaz sayfa dedin
Umursamadın kendini uyutup ,gittin
Ama unuttuğun birşey vardı,
Unutulup, gittin...