Gönlüm katliam yeri beynim toplu bir mezar
Umuduma benzeyen bir ceset arıyorum
Her yanı kokuşmuşluk kaplarken azar azar
Kimsesiz hayalleri kefene sarıyorum


Ah dokunsan gönlüme çile fışkırır çile
Bir kül yığını ömrüm dağılır rüzgar ile
Mülteciler gibiyim kendi yurdum da bile
Ardımda bir ses duysam kirişi kırıyorum


Dertler hücuma kalktı akın akın geliyor
Topuyla tüfeğiyle surlarımı deliyor
Ruhum işgal altında her an bir düş ölüyor
Telafisi imkansız kayıplar veriyorum


Tedavi edilmemiş bir illet var içimde
Duygularım sızlıyor can alıcı biçimde
Öldüren bu azaba intihar bir seçim de
Her gece düşlerim de tamuyu görüyorum


Bu gördüğün bir dağın yele diz çökmüş hali
Yetim kalmış çocuğun boynunu bükmüş hali
Gözlerim yağmurların sağanak dökmüş hali
Nehirlere karışıp maziye varıyorum


Buz tutmuş yüreğim de yalnızlığım üşüyor
Kör topal arzularım adım atsam düşüyor
Sol yanım da boşluğu bir giyotin deşiyor
Santim santim tükenip günbegün eriyorum


İnsafsızca vuruyor yokluğun hışım gibi
Dört mevsim bastırıyor üstüme kışım gibi
Aynalar yalan demez içimde dışım gibi
Güneşe hasretim ya ta içten çürüyorum


Sevmek her halukarda acıya bürünmekmiş
Yüzükoyun bir halde ömrünce sürünmekmiş
Bir meczup suretinde âleme görünmekmiş
Senelerdir Mecnunun izini sürüyorum


Seni unutmak için kendim ile harp ettim
Direniş gösterdikçe yüreğimi darp ettim
Mantığı üze üze düz yolları sarp ettim
Sensiz aşk sıratın da sersefil yürüyorum


Varsın diriler beni yaşıyorum farz etsin
Kabir azaplarımı ölü canlar arz etsin
Kaç insan var sen gibi cellatlığı tarz etsin
Ya gel vur şu boynumu ya da ben vuruyorum

Mutlu Aydurmuş