Kurtulmak istiyorum her şeyden ...
Kapı önü beklemelerimden mesela ..
Öyle çalmadan zili,ardındaki boşluğa kulak kabartmadan ve
boş yere beklemeden eşikte,dalıp girmek istiyorum içeri.
Dahası halıdan da,
portmantodan,çekmecelerden,yataktan,yastıktan...
Çataldan,kaşıktan,bıçaktan ...
Kahvaltı masasında
hala senin tarafında duran o boş sandalyeden de,
bir kibrit çakıp
kurtulmak istiyorum...


Duymak istemiyorum zamanı..
takvimden,saatten de kurtulmak istiyorum...
Çünkü biri gidişini,
Diğeri hiç gelmeyeceğin ve
bir daha asla yaşayamayacağımız dakikaları hatırlatıyor bana...

En çokda o salondaki küçük televizyondan kurtulmak istiyorum aslında...
Çünkü karşısındaki koltuğa,
yanımda sen varmışsın gibi oturmak istemiyorum bir daha...
İzlemek istemiyorum tekrarını,o siyah tekil yansımanın ve
sonunu bildiğim yok oluşumuzun...
güçsüz de olmak istemiyorum artık,
Umutsuz da...
Seninle saklambaç oynar gibi yaşamaktan yoruldum,
Komşuya emanet bırakılan çocuk gibi yani...

Arkamı döndüğümde ve gözlerimi kapattığımda
sen saklanacaktın...
ve ben seni heyecan içinde ararken,
hiç ummadığım bir yerden karşıma çıkıp
Gözlerimi sobeleyecektin...
Ama sen oyun bozan;
Sen,önüm arkam demeden
Bu koskoca evin,ağır duvarları altında bıraktın beni...

Saklambaç diye başladığım bu masum oyunda,
Kör/ebe yaptın beni..

Bu yüzden
Duvarlar da olmasın,istemiyorum.
Odalar daralıyor her adımda...
Çarpa çarpa yürümek holden mutfağa
Üstü sen tutmuş yaralarımı sızlatıyor ve
can kaybından ölüyorum yavaş yavaş her adımda...
İnan bana bu halimi görmeyi sen bile istemezsin.

Doğrusunu söylemek gerekirse
ki sana doğruyu söylemek ne kadar yabancı gelse de...
Ben,sensizliği yüzüme vuran herşeyden nefret ediyorum ve
Kurtulmak istiyorum...
Yada
Kurtarmak istiyorum
Her şeyi benden..

- Hayatın adil olmasını beklemedim
hiç bir zaman...
- Ama senin adi değil,adil olmanı diledim hep.
Önce kendine,sonra aşka.
Bu yüzden di direnişim...
Bu yüzden di ateşten korkmayışım...
Senin uğrunaydı...
Yandım !