Dilimde tüyü bitmemiş yetimin hakkı varken
Ben,onunla ıslatıyordum tüm harfleri...
Bağışla beni lügatım...
Bağışla.

Her defasında
Başlık diye attığım kelimeler tıklarken penceresini,
içinde ona adadığım tüm kişi zamirlerini, kendi öznelerine değişerek
gecenin ortasında p/hiç bırakıp
sırtını döndü...


Henüz saatler vardı,sabah olmaya...
O anın tadını çıkartıyordu şimdi...

Bir gün
Güneş doğmamaya yemin ettiğinde,
karanlık yarınlara açacaktı gözlerini...
İşte o gün geldiğinde ;
Yani şimdiki ılık meltemler ve
Islık çalan rüzgarların yerini
fırtınalar aldığında...
Dünyasını aydınlatmak için yaktığı mumlar söndüğünde.
Bu gün,istihfafla baktığı bu satırların
parıldayan çığlığında alacak soluğu...
Ve kendi ateşiyle aydınlanacak o büyük şehri !

~ ~ ~

Adıyla olmasa da
sanıyla,
onun içimdeki bu marazlı,
sefih ve
hayasız kabrinden söz edip
tümcelere taşıdım...
geçmiş zaman eklerinde
onunla tıka basa doldurdum şiirlerimi... (neye yaradı)
Ve sonra
anladım ki
Onu taşıyan hiç bir yazı
Bir tek cümle bile etmedi henüz...
Etmezdi !
Bağışla beni lügatım.
Susmalıydım...
Onun bıraktığı gibi kalmamalıydı hiç bir şey...
Eskiye dönmeliydi yüzüm,
müşfik ama kararlı bakmalıydım hayata...
Adı inat da olsa ...içimden ağlamalıydım.
En önemlisi de
O görüp,duyup
okuyup mutlu olmamalıydı,
Mahrum etmeliydim onu bu zevkten.

Affet...

Bilseydim
onun
bu kadar ucuza gideceğini
İndirim sezonunu bekler
Ben de ucuza getirirdim bu aşkı
Ama...
Ederinden ve şimdi ki fiyatından
biraz fazla bir bedel ödedim.

Bundandır bozgunu...
bu son
baş kaldırışı yüklemlerimin.

Affet...

O kadar tutmak istedim de sımsıkı
sıktım da boğazımı,
Gözlerimden kustum,bunca lafı...
Tutamadım
kırıldı işte bastığı yerden
son kez kalemim.

Bu son olsun...
Pişmanım !
Bağışla beni lügatım..