0
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
541
Okunma
bağır diyor kalbim avazın çıktığı kadar
bağır
ne bitmez çile ne bitmeyen işkence
gömülsün karanlığa sonsuzluğa hece hece
ölebilmeyi diliyor yürek
tükenen tüm mutlulukları silerek
nasıl böyle sızlar ki insanın ruhu
hücrelerine dek.
her ne ise olan biten
benliğimde hıçkıra hıçkıra ağlıyor bir ben.
sanki kıyamet kalbimde kopuyor
nefes alışıma inat ölüyor her hücrem ölüyor
gözlerime baksan anlarsın
ve korkarsın.
patlayan volkan misalı
düğüm düğüm çözülüyor derinlerde
can diye bildiğin
boşluğa düşmek denilen bu mudur
bu mudur ölmeden önce ölmek
yok olmak ama yok olamamak
ne kadar uzak herşey
ve ben ne kadarda ıssızım.
korkularımın gölgesinde
güz gülleri gibi bahardan umutsuzum
kendi ellerimle
son vermeliyim belkide
susturmalıyım içimdeki evreni böylece
5.0
100% (1)
