- A. A. K. -

Beyaz köpüklerde hayalini resmettim
Engelleri sildim coğrafyamdan
Neredeydin sen hüzün ben yıllarımdan geçerken?

Meğer sadece hümanizmin dorukları gerçekmiş
En sevgili sevgiler bile saygı yoksa erirmiş
Resmettim
Teşekkür ettim, yaşananlara , vedalara

Yinede hep sevgiyi çizdim gözbebeklerime
İnce hesaplardan uzak kalarak
Gözlerimin tahtında her daim sevgiyi baktım
İnce hesaplardan uzak saf serzenişlerdi şiirlerim
Taa ki insanlar cocukları öldürene kadar
Cenin kadar ufaldı şimdi gözümde dünya
Açıldı üç perdelik komedinin gerçekleri
Nasıl ağlamayayım şimdi...

insanlığın dramının sahnelendiği dünya
incitilmiş bir gül olur samanyolu
trajedinin oyuncuları silinir yavas yavaş
tablolar erir
şimdi gecer mi bu acı... nasıl gecer?
masum çocukları kim geri getirebilir
tatlı mevsimler
yıllar
inançlar
yarınlar
aydınlıklar yok !
güzel gezenegimiz

şehirler çöker artık

gökkuşağı düşer

pamukşekerler zehir
masallar zemberek ...

- M. Y -

bu kahpe dünyaya yeniden gelebilseydim eğer,
hiç bir iyi niyetimi hak etmeyen
tüm iyi niyetlerimi katleden insanları
daha en baştan silerdim hayatımdan
ve gerçek dostları bulurdum
ve gerçek dostlara verirdim her şeyimi
tüm iyi niyetlerimle sevgilerimi
değmezlere verdiğim
her neyim varsa onları da

yukarıdaki aksortiş başalayan
dizelerle süren satırların kalem sahibi
Ayşegül Aşkım KARAGÖZ idi
son bölümü de ben bağladım
işte böylece

bu , benim için
bu , bana yazılan ilk şiir idi
melek yüreğinden
ve dostluğundan emin olduğum
dünya iyisi arkadaşım
Ayşegül Aşkım KARAGÖZ kaleminden

hem aksortiş bölümünde
hem de sonraki dizelerde
beni anlatmış hem de bütün gerçeklerimle
ekleyebileceğim çok da fazla bir şey yoktu aslında
ama
birlikte sahiplenebileceğimiz bir şiir olmalıydı

çünkü biz hiç bir zaman " ben " diyenlerden olmadık
" biz " diyebildiğimizce güzel kıldık dünyayı
bunun bir tek yolu vardı
sevgi
dostluk
ve güven

İyi ki varsın arkadaşım
iyi ki varız " biz "
ve iyi ki var yüreği güzel insanlar
iyi ki varız " hepimiz " ...
iyi ki var yine de " bu dünya "
bizimle ... sizinle ...

/ İnsan insana muhtaçtır sevgilerde. Ve yaşam ben ya da biz demekle de mutluluğa dönüşmüyor. İlla ki, bütünü tamamlamalı insan. Ben , sen, o, biz , siz onlar ... Bütünün mutlu olmadığı bir yerde , parçasının mutluluğu da , asla tam olamayacak. Sevgi ve saygıyla dostlar .../


Ayşegül Aşkım KARAGÖZ - Mert YİĞİTCAN
03 . 07 . 2014
konya - istanbul