uzun gecelerde yalnızlığıma vakit ayırabiliyorum
ben kışı seviyorum..!



bu son göreceğim kış olsa
son bir vapur çığlığında
kayıtsız limanların hiç ayak atılmamış zeminlerinde
öksürük ve duman islerinin bacak arasından bakarak hayata
dokunsam solo keman sesinden sevgiliye...
biliyorum ki gözlerinde sabahçı kahvesi olacak
martı sesi konarken kıyının boğuk yalnızlığına
elinde bir papatya ,sarısını okşayacak küçük parmağıyla
gülümseyecek çocuk parkı düşlerden dökülerek
bir yanım Orhan veli
bir yanım Nazım usta
ve sandalın rehinci yakasına şiirler ası/cam usulca

bir konuşsa diyeceğim kendi göçük sessizliğime
bir konuşsa bir duysam dudak aralığından dökülen dalgaları
belki deniz taşar önümüzde/ki eflatun büyük suda
ve koynunda gümüş mavilerle deniz kızları gelir sırtı parıltılı gece lisanında
bir yanım konfüçyus
bir yanım Ömer Hayyam
düşerim tarikat ağlamalı sözcüklere

ağır aşklarla sürgülü antik bir şehirden baksam yüzüne
yüzüne düşen gülen çocuklar kirlenirken çamurun palyaço çığlığında
başımın arkasında bağırarak uyuyan şehir sussa
bir kedi miyavlaması geçer belki o an duvarın göğsünden
ve elini uzatarak sevgili dokunur tüylerindeki kimsesizlik aksanına
bir yanım İnce memed
bir yanım Koçero
çıkarım onun saçlarının patikasında Arafın sağanaklarına

başım iklim iklim anılar doluyor sanki
kapısı kırık bir hücreden
bahçesi sarmaşık bir evrene çıkıyor düşlerim
firavun siyah gözlerinde saklıyor aşkı kıyameti
birazdan doğudan koparak gelecek bir akşam üstü
sıralanacak batıdan sabah zeytini şafak
kavak ağacında kuzeyden açacak rüzgar
güneyden kırmızı yanaklı bir kuş kanatlanacak

belkide son kez göreceğim kışı
son kez üşüyecek deli gibi ruhum
sarkaçlardan tutacak özlem
ve son bir kez sevgili dolacak yanı başımdaki tahta sandalye
bir yanım Picasso
bir yanım Van gogh
elimde fırça önümde gök/kuşağı
son kez şiirle resim arası seyredeceğim aşkın görselini

tabiata uğurlanan soluğumda aşkı sermek sevgilinin kollarına.......