Zaman hayatın ortasında korkunç bir leke
ve durmadan büyüyor,
ıslık çalmayı henüz öğrenmiş dudaklarımda...
-dilimle zamanı silip
her şeyi baştan yazıyorum



ve ben lekenin etrafındaki dikenli boşluğum diyorum mesela
sürekli dönüyorum..
geleneksel atom motifleriyle birlikte,
bir masalda leş oluyorum.
Parçalayarak hikayeyi,
kanatarak kahramanı
ve çıkıp gitmeden
son bile olmadan yani
sürekli dönüyorum...




Annemi arıyorum sanki.
Babamın hiç büyümeyen yanları oluyorum.
korkuyorum...
parçalanırken,
kanarken,
babama dönüşürken,
sürekli korkuyorum...



Sene bir kişiye beş ve çay saatleri haritadan silinmiş
etrafımız çevrili,
montaj duygularla kolaj insanlara dönüşen kalabalık,
içimdeki ayak izlerini siliyor...


-anılarım yön değiştirip,
hafızamda kaybediyor bir şehri...
babam kayboluyor,
bana dönüşürken...
Masalda bir ejderha,
ejderhada bir ateş,
ateşte bir şehir yanarak kayboluyor..


-dilimle zamanı silip
her şeyi baştan yazıyorum...
en baştan babam
en baştan annem
en baştan en sona yine leş oluyorum...

ve
kahramanların etlerini yiyerek beslenen yamyam bir tanrı,
bu ucuz hikayeyi başa sarıyor.
dilim zamanın içinde sürünerek kayboluyor.