Koridor boyunca yalnız,
koridor boyunca soğuk,
koridor boyunca uzayıp giden yaşam.
Koridorda bir yaşam.
yaşamda bir koridor
benim gibi.

Günlük telaşların,
çörek otu gibi ekmek üstlerinde servis edildiği sıradan bir gün.
ve
yaşım kadar eski
yaşım kadar belirsiz
yaşım kadar eksik bir gün batımı.
-hani parmak uçlarında turuncu bir tanrı vardır da sanki
ufkun kirli mizacını silip şiirden,
manzarasına ateş böcekleri düşen bir vadiye uzanır.-
ve vadi roman olur ya hani
turuncu roman olur,
Tanrı roman olur....

o artık şiir değildir.
nefes değildir,
koridor değildir.
Ufkun gölgesinde saklanan telaşlı bir çocuk değildir.
başsız bir gövdede
susuz bir dudakta
dalsız bir ağaçta dans eden
ve kirli duvarlara
asılmayı bekleyen demode bir manzara gibidir..

Roman bazen demode bir manzara gibidir
ve manzara bazen demode bir tanrıdır.

biz şiir değilken her şey böyleydi..

biz şiir olunca ....