Maryn an sevişiyor.
Yeryüzündeki yoksulluğa,
kana,
karanlığa rağmen ve aklına inat.

Savaş lekelerinin doğal bir dekor oluşturduğuna inandığı dünya
Maryn an için gösterişli bir yatak odası artık.

üzerinden ipek gecelik eksik olmayan gece
sinsi bir gülümsemeyle göz kırpıyor kadına
tenin ruhla örtüştüğü yerde gölge oluşturamam diyor..

savaş doğaldır demek geçiyor içinden
sevişmek gibidir.
zamana hükmü olmayan güzellik geride kalana kadar sevişmeliyiz bu yüzden
ve güzelliğe hükmü olmayan savaş bizi geride bırakana dek.
.....

Hayalet bir mimarın kırık basamaklar inşa ettiği yerde
adım adım uçurumu yoklarken,
teninden düşürdüğü korku terle bir olup,
şehvet çığlıkları eşliğinde
ölümün yağlı dilinden kayıyor sonra.
Maryn an susuyor.

zamanın satın alamadığı kadın
derisinden ayrılan her bir anıyı izlerken
buruş buruş olmuş kalbinin mağlubiyetine bahaneler arıyor
kadının satın alamadığı zaman,
geçmişinden sıyrılmış mutlu bir çocuk gibi el sallayarak terk ediyor kadını

Maryn an ölüyor.
Yeryüzündeki varlığına,
kanına,
krallığına rağmen ve geceye inat.