3
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
2291
Okunma
aşkın en içli şiirleriyle ıslanmış kollarım
bugün ne kadar da sessiz ve kimsesiz
sanki bu eller ve bu parmaklar
hiç tutmadı ve hiç dokunmadı kimseye.
bugün hüzün bir bulut gibi yayılmış üzerime
başım önümde nutkum kesilmiş gibi
hiçbir lokmayı ve hiçbir sözcüğü yutamıyorum
çıkarsam çıkmıyor.
donup kalmış patlamayan namlu gibi
ne kadar sıkıştırsam tetik basılmıyor
ses çıkmıyor
sessizlik bozulmuyor..
anlaşılan bugün nefessiz uyuyacağız
sabah ne olur,
şafakta kuşlar öter mi
dağılır mı sessizlik
doğrusu bilmiyorum.
mayıs/2014
5.0
100% (3)
Cevap Yaz