Bir yağmur sessizliğinde gittiler
Damlaları içlerine atarak
Birer birer çekildiler hayatlarımızdan
Hayatlarımızdan sessizce eksildiler

Kimi candı, kimi cananımız
Hasret kaldık bakışlarına o gün bu gündür
Eksildi sayfalarımızdan gülüşleri
Neden kaçtıklarını hiç bilemediler

Kimi zengin, kimi fakir oldu yaban ellerde
Ama içlerinde hep aynı sıla özlemi
Dağladı yüreklerini en kor ateşlerde
Yangınını göremediler

Sıla hasret, gurbet geçim oldu gözlerinde
Bir daha geri dönemediler
Ankara, İstanbul, Almanya, Kanada
Uzak illere uçup gittiler

Kimi ıssız dağ başlarında
Kimi maden ocaklarının en derin kuytularında
Sessiz kalınca bir başlarına
Hep memleket türküleri söylediler

Yusuf Amcamın keman sesi
Keman sesinde ağlayan yetim nefesi
Alıp götürdü beni gurbetten sılaya her seferinde
Alıp götürdü anamın gözleri gibi

Bir tanıdık sesine hasret
Bir memleket türküsüne özlem
Yaktı kavurdu gurbetin en güzel hayallerini
Gurbettekiler zamanı dilsiz bildiler

Bir varmış bir yokmuş masal misali
Kaybolup gittiler günün birinde
Sevdiklerinden sevildiklerinden uzak
Gurbette hep yalnız öldüler